NEKTARYNKA HARCO | PRUNUS PERSICA HARCO

Opis

Nektaryna Harco – charakterystyka odmiany

Nektaryna Harco pochodzi z Kanady. Uzyskana została w Harrow, Ontario. Powstała ze skrzyżowania Lexington z NJN 32 w 1963 roku. Do uprawy wprowadzono ją w 1974 roku. W kolekcji odmian Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa znajduje się od 1980 roku. Do rejestru odmian została wpisana w 1999 roku.

Drzewo

Drzewo jest zwykle średniej wielkości. Rośnie silnie. Koronę tworzy kulistą, wzniosłą. Kwiaty są różowate, średnie lub duże, jasnoróżowe. Drzewo kwitnie średnio późno i zawiązuje dużo pąków kwiatowych.

Owoce

Owoce są kuliste, regularne, atrakcyjne i średniej wielkości. Jeśli chce się by były większe trzeba dokładnie przerzedzać zawiązki. Skórka jest żółta, pokryta czerwonofioletowym rumieńcem, bez omszenia, gruba. Nie odchodzi od miąższu. Miąższ jest jasnopomarańczowy, średnio zwięzły, soczysty, słodko-kwaskowaty, lekko włóknisty, smaczny. Miąższ częściowo odchodzi od pestki. Pestka jest średniej wielkości, wypukła i owalna. Owoce ze względu na smak nadają się do spożycia na surowo. Mogą być także przerabiane i używane do ciast i deserów. W niektóre lata obserwuje się ordzawienia skórki.

Zbiór i przechowywanie

Owoce dojrzewają w drugiej dekadzie sierpnia. Nektaryna Harco owocuje przed odmianą Fantasia, a po odmianie Harblaze.

Odporność

Odmiana Harko jest odporna na mróz. Pąki kwiatowe są średnio wytrzymałe na wiosenne przymrozki. Drzewa i owce są dość odporne na brunatną zgniliznę.

Zapylanie

Odmiana jest samopylna i tym samym nie wymaga towarzystwa innych nektaryn.

Sadzenie

Odmiana Harko może być sadzona w zasadzie w całej Polsce, choć na terenach wschodnich i na terenach górskich może jednak zawodzić w zbyt ostre zimy. Stanowisko trzeba wybrać odpowiednie. Powinno się ją sadzić w zacisznej części ogrodu w słonecznym miejscu. Nie lubi zimnych wiatrów. Dobra będzie wystawa południowa. Przed posadzeniem miejsce musi być oczyszczone z chwastów zwłaszcza wieloletnich. Powinno też być przekopane. Jeśli chodzi o glebę to powinna być raczej żyzna, próchnicza lub np. piaszczysto-gliniasta i umiarkowanie wilgotna. Na piaskach nektaryna może nie owocować. Słabą glebę trzeba użyźnić przez domieszanie gleby lepszej. Podłoże zbyt słabe trzeba wymienić. Drzewko można sadzić od wiosny do jesieni z tym, że termin jesienny jest najmniej zalecany. Drzewko z gołymi korzeniami najlepiej sadzić wiosną, a drzewko zakupione w doniczce latem. Sadzenie nie jest skomplikowane. Ważna jest wielkość dołka. Musi być spory, bo korzenie nie mogą być zawinięte. Roślinę trzeba posadzić tak by miejsce szczepienia znajdowało się ponad ziemią. Po posadzeniu i wyrównaniu ziemi, nektarynę należy obficie podlać. Podlewa się ja też w późniejszym terminie i aby sobie tą czynność ułatwić warto wokół pnia uformować misę. Zapobiega ona rozlewaniu się wody na boki.

Cięcie

Nektarynę Harko trzeba regularnie przycinać podobnie jak wszystkie drzewa owocowe. Na początku tnie się w celu uformowania korony. Można wybrać koronę prawie naturalną lub np. stożkową. Korona prawie naturalna jest łatwa do formowania i często wybierają ją amatorzy. Minusem jest to, że drzewo z taką koroną zajmuje dużo miejsca. Drzewo trzeba ciąć mocno. Warto przy tym mieć świadomość, że nektaryna rośnie szybko. Gdy korona jest uformowana tnie się nadal. Usuwać trzeba wszystkie suche, chore i przemarznięte pędy. Nektaryny są delikatne i trzeba je ciąć co prawda wiosną, ale wtedy gdy już nie ma przymrozków. Wybrać trzeba suchy i słoneczny dzień. Cięcie gdy jest zimno i wilgotno może spowodować porażenie drzewa bakteriami wywołującymi groźne choroby. Ciąć można również latem, ale nie później niż w połowie sierpnia. Zbyt późne cięcie wydłuża okres wzrostu rośliny przez co nie wchodzi ona w czas zimowego spoczynku i przemarza. Bardzo ważne jest by każdorazowo po zabiegu cięcia, posmarować miejsca uszkodzone maścią ogrodniczą. Jest to istotne ze względu na zdrowie rośliny.