CZEREŚNIA PÓŹNA BUTTNERA CZERWONA | PRUNUS AVIUM BUTTNERA CZERWONA

Opis

Czereśnia Buttnera Czerwona (Poznańska) – charakterystyka odmiany

Czereśnia Buttnera Czerwona to stara odmiana niemiecka od dziesiątków lat uprawiana w Europie oraz w Polsce zwłaszcza w starych sadach. Jej nazwa pochodzi od nazwiska twórcy. Wyhodowana została i opisana w roku 1797. W Polsce nazywana jest jako Czereśnia Poznańska, jednak oficjalnie przyjęła się niemiecka nazwa. Czereśnia Buttnera Czerwona polecana jest do sadów towarowych i do upraw amatorskich. Można ją sadzić w ogrodach przydomowych i na działkach.

Drzewo

Drzewo odmiany czereśni Buttnera Czerwona rośnie silnie lub bardzo silnie. Koronę tworzy szeroko-stożkowatą, z biegiem lat rozłożystą, ze zwisającymi lekko na końcach gałęziami. W okres owocowania czereśnia Poznańska wchodzi wcześnie, owocuje bardzo obficie, dużymi kiściami i w dobrych warunkach corocznie.

Owoce

Owoce Buttnery Czerwonej są duże lub bardzo duże, szerokosercowate i krótkie. Skórka jest jasnożółta i lśniąca. Zdobi ją jasnoczerwony rumieniec, który w pełni dojrzałości przybiera odcień ciemnobrązowo-czerwony i pokrywa prawie cały owoc. Na rumieńcu zaznaczają się wyraźne ciemniejsze cętki i plamki. Miąższ czereśni Poznańskiej jest jasnożółty, zaczerwieniony przy pestce, ścisły, soczysty, chrząstkowaty, słodki, aromatyczny i smaczny. Dość dobrze odchodzi od pestki. Sok jest bezbarwny. Pestka jest średniej wielkości, pękata i zaczerwieniona.

Zbiór i przechowywanie

Czereśnia Buttnera Czerwona jest późna. Owoce są gotowe do zbioru w drugiej dekadzie lipca lub w połowie lipca. Często zbiera się je wcześniej, ponieważ są dość podatne na pękanie i gnicie w czasie deszczu. Jeśli to możliwe warto je przetrzymać dłużej na drzewie, bo są smaczniejsze, bardziej atrakcyjne i chętniej kupowane. Owoce czereśni Poznańskiej transport znoszą dobrze.

Odporność

Czereśnia Buttnera Czerwona jest odporna na mróz i choroby. Na raka bakteryjnego prawie nie cierpi. Kwiaty i pąki są rzadko uszkadzane przez przymrozki wiosenne.

Zapylanie

Czereśnia Buttnera Czerwona jest obcopylna co oznacza, że potrzebuję do dobrego owocowania tak zwanych zapylaczy. Zapylaczami mogą być inne odmiany czereśni, posadzone w pobliżu i kwitnące w tym samym czasie. W przypadku odmiany Buttnera Czerwona można wybrać między innymi odmiany: Van, Vega, Kunzego czy Hedelfińską.

Sadzenie

Czereśnia Buttnera Czerwona udaje się prawie wszędzie z wyjątkiem gleb zimnych i suchych, piaszczystych. Warto przed posadzeniem przygotować glebę pod sad. Koniecznie odchwaścić, usunięte powinny być zwłaszcza chwasty wieloletnie. Jeśli gleba jest niezbyt odpowiednia, zbyt słaba należy ją przystosować przez domieszanie np. kompostu. Zbyt słabą glebę trzeba wymienić. Młodą czereśnię Buttnerę Czerwoną najlepiej jest sadzić wtedy gdy jest uśpiona i nie rośnie czyli wiosną lub jesienią. Chyba, że kupowana jest w pojemniku – w takim wypadku można ją sadzić cały rok. Dołek trzeba wykopać spory, bo musi pomieścić korzenie, które w żadnym wypadku nie mogą być zawinięte. Po posadzeniu i ubiciu ziemi wokół pnia, należy drzewko obficie podlać. Kolejną czynnością jest zrobienie misy – jeśli czereśnia była sadzona wiosną lub kopczyka – jeśli była sadzona jesienią. Misa ułatwia podlewanie, a kopczyk chroni korzenie przed mrozem.

Cięcie

Czereśnia Buttnera Czerwona tak jak inne drzewka owocowe wymaga pielęgnacji w postaci przycinania. Na początku tnie się w celu uformowania korony, później w celu prześwietlenia, a starsze drzewa tnie się w celu odmłodzenia. Odmłodzenie jest niesłychanie ważne, ponieważ tylko drzewa poddane temu zabiegowi nadal dobrze owocują. Pierwsze ciecie przeprowadza się tuż po posadzeniu. Można z niego zrezygnować jedynie wtedy gdy czereśnia jest nierozgałęziona i niewyrośnięta (ma wysokość do 100cm). Drzewka rozgałęzione trzeba przyciąć. Ciecie polega na skróceniu pędów o 30% oraz na przycięciu drzewka do wysokości 1 m. W ciągu kilku kolejnych lat formuje się koronę. Korona może być prawie naturalna lub wrzecionowata. Korona wrzecionowa przypomina z wyglądu stożek, dolne pędy są dłuższe, a górne krótsze. W ciągu całego życia należy usuwać wszystkie uszkodzone, suche i chore pędy. Gałązki po przycięciu powinno się zabezpieczyć maścią ogrodniczą.